249 ný hjúkrunarrými í Reykjavík 2002-2006

Meginþunginn í umræðu Samfylkingarinnar í kosningabaráttunni eru biðlistar, m.a. vegna plássa á hjúkrunarheimilum í Reykjavík. Það vantar um 200 hjúkrunarrými í Reykjavík.

Samfylkingin sést ekki fyrir í málflutningi sínum og skellir skuldinni á ríkisstjórnina, að hún hafi ekki staðið við samkomulag sem undirritað var af Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og Jóni Kristjánssyni rétt fyrir sveitarstjórnarkosningar á árinu 2002.

Ég hef bent á ábyrgð R-listans í Reykjavík í málinu m.a. í tveimur svargreinum í Fréttablaðinu nýverið.  

M.a. benti ég á að R-listinn hefði á sínum ferli við stjórn Reykjavíkurborgar látið hjá líða að búa betur að eldri borgurum í Reykjavík.  Þannig hefði verið nánast algjör stöðnun í uppbyggingu þjónustuíbúða, félags- og þjónustumiðstöðvar og leiguíbúða fyrir eldri borgara.

Ég benti á að eina hjúkrunarheimilið sem ákvörðun var tekin um og byggt var í Reykjavík í 12 ára stjórnartíð R-listans var hjúkrunarheimilið Sóltún, sem var byggt í einkaframkvæmd og var alfarið á vegum ríkisins. Sóltún hefur 92 hjúkrunarrými.

Í fyrradag fékk ég upplýsingar frá heilbrigðisráðuneytinu, sem ég hafði óskað eftir, um fjölgun hjúkrunarrýma í Reykjavík á tímabilinu 2002-2006, en þessar upplýsingar lágu ekki fyrir áður.  

Í þessum nýju upplýsingum kemur fram að hjúkrunarrýmum í Reykjavík hefur fjölgað um 249 á tímabilinu 2002-2005. Fyrir utan Sóltún má rekja fjölgun hjúkrunarrýma til viðbygginga eða breytinga á starfandi hjúkrunarheimilum og LSH.

Þau skiptast eftirfarandi:

Sóltún                           92 rými          (2002)

Grund                           12 rými          (2002)

Hrafnista                       3 rými           (2003)

Skjól                             -3 rými          (2003) - fækkun

Eir                                  3 rými          (2003)

Skógarbær                     2 rými          (2003)

Hrafnista                       60 rými          (2004)

Grund                             6 rými          (2004)

Eir                                 40 rými          (2004)

Droplaugarstaðir           14 rými          (2005)

LSH                               20 rými          (2005)

Engin viðbót á árinu 2006.

Skv. upplýsingum frá Hrafnistu greiddi borgin 30% af byggingakostnaði við þessi 60 rými hjá stofnuninni og var samkomulag þess efnis undirritað af Steinunni Valdísi Óskarsdóttur þáverandi borgarstjóra rétt fyrir sveitarstjórnarkosningar 2006.  70% var fjármagnað úr framkvæmdasjóði aldraðra og af sjálfsaflafé Hrafnistuheimilanna.  Ekki er mér kunnugt um hvernig önnur hjúkrunarrými voru fjármögnuð né að hvaða leyti borgin kom að því. 

Það sem vekur athygli er að Samfylkingin leggur meira upp úr því að reyna að koma höggi á ríkisstjórnina í biðlistaherferð sinni, en að draga þó það fram sem R-listinn gerði til að stuðla að byggingu fleiri hjúkrunarrýma.  Benda má á að Droplaugarstaðir eru í 100% eigu borgarinnar og hún var byggingaraðili í hjúkrunarheimilinu Eir og hjúkrunarheimilinu Skógarbæ, en um 70 rými bættust við á þessum heimilum á tímabilinu 2002-2006. 

Hvernig getur Samfylkingin talað um svik ríkisstjórnarinnar gagnvart Reykvíkingum. 

Á þessu árabili hefur borgin einblýnt á byggingu hjúkrunarheimilanna Markholt við Suðurlandsbraut og á Lýsislóðinni, en bygging þeirra tafðist fyrst og fremst vegna skipulagsmála í Reykjavík.  Þess vegna er þessi vandi í dag, skortur á 200 hjúkrunarrýmum.

Vanrækslusyndirnar eru því ekki ríkisins.

Athugasemdir

[Katrín Dröfn (IP-tala skráð) 2.5.2007 kl. 23:41]

Sæl Ásta

 Ég horfði spennt á borgarafundinn sem sýndur var á ríkissjónvarpinu í gærkvöldi. Ég hlustaði á loforð um styttingu/útrýmingu biðlista, fjölgun hjúkrunarrýma, stækkun LSH, umræður um forgangsröðun og beið eftir aðal málinu þ.e. hver á að vinna á þessum stofnunum, deildum og í heimahjúkrun sem á að stór auka ???

Ég sem verðandi hjúkrunarfræðingur var alveg hand viss um að á borgarafundi um heilbrigðismál kæmi upp sú umræða að eitthvað róttækt þyfti að gera í launamálum í umönnunarstörfum en NEI það var ekkert rætt.

Mér finnst það skammarlegt að bjóða mér og öðrum hjúkrunarfræðingum sem eru að útskrifast í vor eftir 4ra ára háskólanám 207 þúsund í mánaðarlaun!

Mönnun og launamál virðast alveg gleymd í umræðu um fjölgun, stækkun og bætt heilbrigðiskerfi... vildi bara minna á þetta atriði!!  

[Ásta Möller, 3.5.2007 kl. 17:02]

Sæl Katrín.

Sem svar við hugleiðingum þínum vil ég segja eftirfarandi:Nemendum í hjúkrunarfræði hefur fjölgað á síðustu árum. Á árinu 2002 voru 97 nemendur á 1 ári í hjúkrunarnámi, en á yfirstandandi skólaári eru þeir 158.  Þetta er 63% fjölgun. Með þessari fjölgun munu um 1400 hjúkrunarfræðingar útskrifast á næstu 10 árum og um 1000 hjúkrunarfræðingar hafa útskrifast á síðustu 10 árum og hefur þeim fjölgað verulega. .   Þegar bornar eru saman skýrslur NOMESKO, norrænu heilbrigðistölfræðinefndarinnar frá árinu 1996 og 2004 kemur fram að starfandi hjúkrunarfræðingum á Íslandi hefur fjölgað verulega milli áranna 1996 og 2004 eða farið úr 516 hjúkrunarfræðingum á hverja 100 þúsund íbúa í 863 á hverja 100 þús. íbúa.  Nú erum við á svipuðu róli og önnur Norðurlönd í fjölda hjúkrunarfræðinga.   Hagfræðistofnun sagði í skýrslu sinni "Spá um þörf fyrir vinnuafl í heilbrigðiskerfinu" sem gefin var út í desember 2006 segir að útskrifa þurfi milli 130-140 hjúkrunarfræðinga á ári til að mæta vinnuaflsþörf. Fjöldi nemenda í hjúkrunarnámi nú virðist geta mætt þessari vinnuaflsþörf og vel það.    Varðandi launamál þá er launamunur milli hefðbundinna karlastétta og hefðbundinna kvennastétta ein tegund kynbundins launamunar.   Sjálfstæðisflokkurinn hefur ályktað í þá veru að kynbundinn launamunur eigi ekki að líðast í nútíma samfélagi og að gera skuli stórátak í að jafna óútskýrðan launamun karla og kvenna. Á árunum 1997-1998, hækkuðu laun hjúkrunarfræðinga og annarra háskólamenntaðra stétta t.d. á heilbrigðisstofnnum í kjölfar þess að samið var um nýtt launakerfi.   Í kjölfarið hækkuðu jafnframt laun annarra kvennastétta t.d. í menntakerfinu.  Í dag fylgja t.d. grunnlaun hjúkrunarfræðinga meðaltali launa innan BHM, en því var ekki að skipta fyrir 1997 og langt því frá.  Það er árangur í sjálfu sér.  Þetta gerðist í tíð sjálfstæðismanna í ríkisstjórn og í fjármálaráðuneytinu og munum við vinna áfram að þessu verkefni, sem virðist engan enda taka.