Bryndís ver bónda sinn

Varnargrein Bryndísar Schram fyrir bónda sinn sem birtist í Fréttablaðinu í síðustu viku fór fram hjá mér.  Ég rakst hins vegar á hana í bloggi skólabróður míns úr menntaskóla, Kjartans Valgarðssonar, sem nú býr í Afríku http://www.kjarval.blog.is/ 

Yfirskrift greinar Bryndísar er "Engin karlremba".  Greinin er dálítið krúttleg, frúin ver bónda sinn, vegna ummæla hans um "ljóskuna" Þorgerði Katrínu og segir að hann sé "ekki karlrembusvín".  Hún ætti að vita hvernig hann kemur fram við konur.  

Í vísnahorni Morgunblaðsins á laugardag er bent á að skv. Íslenskri orðabók, útgefinni 2003, er hugtakið "ljóska" skilgreint eftirfarandi: "ung, ljóshærð, vitgrönn kona".

Í vísnahorninu er jafnframt birt vísa frá Rúnari Kristjánssyni frá Skagaströnd:

Býr í húsi gerðu úr gleri

gúrú einn á Krataslóð.

Lofaður af Lennart Meri

en lítt af sinni eigin þjóð!

 

Jón Baldvin með þaninni þrjósku

þrumaði í Silfrinu hátt.

Lýsti þar einhverri ljósku

sem líklega skildi nú fátt!

 

Í umræðunni öflug gróskan

eykur mörgum þor.

Jafnvel menntamála-ljóskan

markar þar sín spor!

 

Jón Baldvin sem merktur mósku

miðlar ei viti stóru.

Einna helst líkur ljósku

sem leitar að eigin glóru!

Það sem mér fannst reyndar einna merkilegast í greininni var að Bryndís notaði þátíð þegar hún sagði eftirfarandi um nafngift bónda síns á Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur:  "...Og svo ein enn sem hann vænti mikils af, hét bara Sóla."   Í samræmi við annað sem hefur komið frá kratahöfðingjanum að undanförnu.